07 feb Column Ellen Mertens: Ervaringen op de Biokennisweek 2024
Zoals elk jaar ga ik samen met mijn man naar de Biobeurs. Sinds enkele jaren de Biokennisweek genoemd. Toch blijft ’t in de volksmond Biobeurs heten.
Voorheen in Zwolle, maar nu in Den Bosch. Wat de Biobeurs vooral kenmerkt is sneeuw. Bijna elk jaar is er rond de datum van de beurs flinke sneeuwval. We kunnen ons nog goed herinneren dat we hebben moeten ploeteren op de autoweg om in Zwolle te komen. En dat menigeen de reis niet aandurfde of de auto heeft omgedraaid en richting huiswaarts ging. En die keer dat we ’s avonds op weg naar huis in de sneeuw terechtkwamen en de reis heel lang duurde. Zo ook dit jaar: 17 en 18 januari, 17 januari flinke sneeuwval, maar dit jaar bereikte deze net niet Den Bosch. De sneeuwgrens bereikte net Noord-Brabant. Voor de reizigers vanuit het zuiden was het toch ’n stuk lastiger om daar te komen. Ik ben 18 januari gegaan en heb geen last gehad van de sneeuw maar alleen mogen genieten van het mooie winterlandschap.
De Biokennisweek had van alles te bieden. Maandag en dinsdag workshops en webinars. Woensdag was de opening van de beurs door onder andere minister Piet Adema met beloftes naar 15 procent biologisch areaal in 2030. Mooi woorden, maar hoe dan? Och ja, de eerste 3 dagen heb ik gemist.
De sfeer op de beurs is altijd wel gezellig druk en gemoedelijk. Ik vind het ook een beetje een reünie. Ik spreek dan altijd mensen die ik alweer een jaar niet gezien heb. Iedereen is ook heel toegankelijk, gemakkelijk een praatje houden met wildvreemden. Of komt dat toch dat we ’n beetje gelijkgestemden zijn?
Wat me wel opviel was dat er minder standhouders waren. Ik miste er verschillende. Ik hoorde dat er wel meer dan 30 stands minder waren. Minder techniek, minder grote praktijkstands, geen paddenstoelen gezien. Hoe dat komt? Ondanks dat er minder te zien was, ben ik tijd tekort gekomen door het kletsen hier en daar en proeven van de kaasjes bij de stands.
Ook deze dag kon je naar vele lezingen luisteren in de workshopzalen. Ik ben naar de lezing ‘biologisch: voor het klimaat!’ gaan luisteren. Sprekers waren Reinier van den Berg, weerman van ’t KNMI, Erwin Haverman, klimaatspecialist LTO, en de twee bioboeren John Arink en Roos Saat. De inleiding was door de weerman. Harde feiten; de klimaatverandering wordt meedogenloos. De boeren gaven hun visie weer dat men met de biologisch landbouw grote stappen kan zetten maar dat de politiek duidelijk moet zijn. Erwin van LTO deed zijn verhaal onder andere over de rekenmethodes die de overheid hanteert om de emissies per koe te berekenen. Hij kreeg wel de wind van voren door de bioboeren sprekers en mensen uit de zaal. Dat hij te veel binnen de kaders van de overheid dacht en niet die kaders aanvecht om zo de (bio) landbouw in zijn geheel te laten zien zoals bodembeheer, water, lucht en natuurbeheer. Daar gaf ik hen wel gelijk in.
Zo liep de dag bij de beurs weer ten einde. De standhouders waren het ook zat, want vele waren al voor zessen aan ’t opruimen. Dus wij gingen ook de terugreis hervatten. Maar eerst nog ’n restaurantje zoeken voor een hapje, want dat hoort ook bij een dagje uit.
Bio-groentjes,
Ellen Mertens, bestuurslid BioLogisch Limburg
